Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Scleranthus annuus & Jacobaea erucifolia

fotò
fotò
Gnavello(-de-l'an)

Scleranthus annuus

Caryophyllaceae

Nom en français : Gnavelle annuelle.

Descripcioun :
Aquelo planto, proun ramificado, se tirasso sus la sablo e lis endré trepeja. Sus si tijo se podon vèire uno à dos bando de péu crespu. Li fueio soun redo e en long. Li flour, verdo, soun pas bèn grosso e fan d'enflourejado agroumelado. La subsp. presentado eici, emé de flour gaire duberto e que trachis dins li mitan primàri, ié dison polycarpos. Coumpara emé la gnavello-renadivo.

Usanço :
Fai partido dóu group (38 meno) de flour dicho "de Bach". Ramenten que lou mege, Dr Edward Bach (1886-1936), adoubè de poutingo de flour que dèvon "armounisa l'equilibre epsichique de la persouno". La gnavello permetrié de prendre de decisioun. En Poulougno, au siècle passa s'acampavo li babo de vermèu (Coccus Polonicus) que reston sus li racino pèr n'en faire un coulourant rouge.

Port : Erbo
Taio : 2 à 20 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an

Gènre : Scleranthus
Famiho : Caryophyllaceae


Ordre : Caryophyllales

Coulour de la flour : Verdo
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 1,5 à 2 mm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Mai à setèmbre

Liò : Tepiero sablouso - Sablo - Trepadou - Terraire safrous
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Scleranthus annuus L., 1753

fotò
fotò
Seniçoun(-di-fueio-de-rouqueto)

Jacobaea erucifolia

Asteraceae Compositae

Nom en français : Sénéçon à feuilles de roquette.

Descripcioun :
Aquéu seniçoun, proun coumun, que flouris en fin d'estiéu e dóu tèms de l'autouno, trachis dins lis ermas, en ribo de camin e de ribiero. Sa souco rebalo au sòu e fai de gròssi coulounìo. Se destrìo de l'erbo-de-sant-Jaume bonodi si fueio pelouso acabado pèr de dènt mai longo que larjo, si bratèio escartado e pièi sis akène pelous tambèn. Coumpara emé l'erbo-de-sant-Jaume que trachis souleto.

Usanço :
Coume sa cousino, l'erbo-de-sant-Jaume, lou seniçoun-di-fueio-de-rouqueto es uno planto empouisounanto, mai avèn pas trop d'entresigne. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Grando erbo
Taio : 40 à 150 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Jacobaea
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Senecioneae

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 12 à 15 mm
Flourido : Estiéu - Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun

Liò : Ermas - Champ - Ribiero - Camin
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Jacobaea erucifolia (L.) P.Gaertn., B.Mey. & Scherb., 1801 (= Senecio erucifolius L., 1755 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
RR
CCC
CCC
C
CC
C
C

Scleranthus annuus & Jacobaea erucifolia

RR
ges
CC
RR
R
C
RR
ges

Coumpara Gnavello(-de-l'an) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Seniçoun(-di-fueio-de-rouqueto) emé uno autro planto

fotò